Poznań

Tirevel · Gość

Moje miasto? Nie jestem do końca pewna, czy którekolwiek z miast, w których dotąd mieszkałam, można nazwać „moim”. Gdzie indziej się urodziłam i wychowałam, gdzie indziej chodziłam do szkoły, gdzie indziej mieszkam teraz. Taki nomadyczny tryb życia, trochę tu, trochę tam.
Najdłużej mieszkałam w Poznaniu i nadal najbardziej się z nim identyfikuję, więc najpierw o nim. Postaram się opisać to miasto takim, jakie je znam i jakim je widzę. Na razie bez zdjęć, postaram się wkrótce coś zamieścić.

Kiedy przyjeżdżasz do Poznania, pierwszą rzucającą Ci się w oczy rzeczą jest przestrzeń. Szerokie, wygodne i dobrze utrzymane ulice, dosyć sporo parków, skwerków i pasów zieleni. Ładnie wyremontowany Stary Rynek i okoliczne place zachęcają do przechadzki. Naokoło Ciebie secesyjne kamienice i dosyć duża ilość budynków pochodzących z czasów cesarza Wilhelma II – Zamek (jedna z wizytówek miasta), opera, budynek filharmonii...jest co oglądać.

Jeśli chcesz opuścić ścisłe centrum, możesz udać się w trzy podstawowe strony.

1) Malta: trasa turystyczna. Wychodząc z Rynku mijasz należącą do gminy żydowskiej byłą synagogę na Wronieckiej, zdesakralizowaną w 1941 przez Niemców – od tamtej pory budynek pełni funkcję pływalni, początkowo dla żołnierzy Wehrmachtu, później, po przejściu w ręce miasta – dla ogółu poznaniaków. Kilka lat temu społeczności żydowskiej udało się ją odzyskać; od tamtej pory na Wronieckiej odbywają się (prócz zajęć na basenie) liczne koncerty i imprezy związane z kulturą żydowską. Idąc dalej, lub przejeżdżając 2 przystanki tramwajem, przekraczasz Wartę i docierasz na Ostrów Tumski - niewielką, ładną wyspę, z centralnie usytuowaną Katedrą. Jeszcze trochę dalej jest Śródka (Rondo Śródka), z której (wiem, to jest to rondo, a nie ta rondo, ale my mówimy „ta Śródka” ) możesz skręcić na Maltę (ogromny teren rekreacyjno-sportowy ze sztucznym jeziorem i stokiem narciarskim; w głębi jest położone kilkunastohektarowe, podzielone na duże wybiegi Nowe Zoo, do którego można dojechać kolejką wąskotorową), lub pojechać prosto, minąć szereg cygańskich pałacyków, następnie ogromny cmentarz na Miłostowie i, mijając fabrykę Volkswagena, wyjechać z miasta w kierunku Gdańska.

2) Grunwald i Jeżyce: tak żyjemy. Jeżeli chcesz poznać życie poznaniaków, jest to najlepsza trasa. Jeżyce uchodzą pod tym względem za najbardziej charakterystyczną i reprezentatywną część miasta – dosyć ciasna, zatłoczona, pełna odrapanych kamienic, małych targowisk, drobnych handlarzy i ich straganów. Jeżeli dobrze poszukasz, możesz znaleźć kogoś, kto potrafi jeszcze posługiwać się gwarą i wyjaśni Ci nie tylko, co to jest szneka z glancem w tytce i kto to jest szuszwol (to akurat potrafi każdy poznaniak), ale zaprezentuje Ci pełnię umiejętności w tej dziedzinie. oczko

Natomiast Grunwald, do którego dojeżdżasz mijając rozległe tereny Międzynarodowych Targów Poznańskich – główne centrum handlowo-biznesowo-konferencyjne, jest dzielnicą domków jednorodzinnych i bloków oraz mekką kibiców Lecha Poznań – to tu właśnie znajduje się stadion. Część dzielnicy, w której są domki jednorodzinne, nosi pozory spokojnej senności. W tej chwili jest tam raczej spokojnie, choć kiedy byłam dzieckiem, było kilka ulic, którymi po zmroku chodziło się tylko na własne ryzyko – czasem trafiło się na grupkę wyrostków z nożami, czasem ze szkłem...to tu żyjemy.

3) Wilda i Dębiec: ostrze noża. To dzielnice fabryczne, niegdyś zamieszkiwane głównie przez robotników HCP (Cegielski) i innych okolicznych zakładów. Najbiedniejsze rejony miasta, do niedawna najbardziej niebezpieczne – trudno mówić tu o Trójkącie Bermudzkim, zbyt wielki obszar. Kiedy idziesz ulicami powoli doprowadzanej do stanu równowagi Wildy, widzisz jeszcze jej powoli zacierane piętno. Wilda to głównie czynszowe kamienice, zarówno te z XIX jak i z XX wieku, w większości nie odremontowane. Od kilku lat to miejsce podlega przemianom – zmieniają je kolejni inwestorzy wkraczający na poznański rynek. Natomiast swój dawny klimat zachował Dębiec, dzielnica niskich bloków i domków jednorodzinnych. Tam życie się nie zmienia.

Przypuszczam, że o Poznaniu jest dość dużo piosenek, choćby hiphopowych – Peja i Mezo chyba też śpiewali, stąd przecież są. Ja pamiętam tylko jedną, sprzed jakichś siedmiu czy ośmiu lat, oddającą klimat właśnie Wildy.

„Gdy zapadnie zmrok w mojej dzielnicy
Tutaj robi się tłok przy każdej kamienicy -
Opowieści o życiu, o życiu, nie o raju,
Których się wszyscy wstydzą w tym pojebanym kraju;
Nie zaprasza nikt do chaty, tutaj stoisz w bramie,
Tu nie pijesz kurwa kawki, tylko dajesz w banie,
Po Kuroniu za swoje, a potem, co dostaniesz,
Tutaj jest Wilda, Dolna Wilda, Górna Wilda kochanie!
Tu nie jeden rozpoczął życie na śmietniku
I nie zapiszesz nigdy tego w pierdolonym pamiętniku,
I nikt nie wini za to matki, ani nastolatki
Napalony zgwałcił gość i zmusił do wpadki,
W tych warunkach, nie, nie kończy się szkoły,
Ja nie stoję tu z wyboru, nie nazywaj mnie matołem,
Jeśli ktoś kuma, o co, o co kurwa tu biega,
Jeszcze jeden krawaciarz nasze życie chce sprzedać...

Nocnych ulic głos, głos wołania o jutro
Niech obudzi w nas marzeń chwilę krótką

Dawno już zapadł zmrok w mojej dzielnicy
I zawsze będzie tłok przy każdej kamienicy,
Opowieści o życiu, przy bełcie po wypiciu,
Tego się wszyscy wstydzą w kraju katolików,
Tu nie zaprasza nikt do chaty, tutaj stoisz w bramie,
Tu nie pijesz kurwa kawki, tylko dajesz w banie,
Tutaj jest Wilda, dzielnica na dzielnicy,
Tutaj prawie wszyscy bez praw, nie spotkasz dziewicy,
Tutaj jest dzielnica Wilda, górna Wilda, dolna Wilda,
Klub niemego krzyku, ludzie ze śmietników,
Nie trzeba nam poetów, nie trzeba nam dekretów,
Mamy swoje prawa, nie będziemy słuchać bzdetów,
W tych warunkach nie, nie kończy się szkoły,
Ja nie stoję tutaj z wyboru, nie nazywaj mnie matołem,
Jeśli ktoś kuma, o co, o co kurwa tu biega,
Jeszcze jeden krawaciarz nasze życie chce sprzedać!

Nocnych ulic głos, głos wołania o jutro
Niech obudzi w nas marzeń chwilę krótką”

i...to jest właśnie moje miasto.

vkimi · Wysłany: (Marzec 11, 2007, 12:56 pm); Temat postu:

Tir, dlaczego nie możemy jeszcze pooglądać Poznania?

Tirevel · Gość

Bo chcę zamieścić własne zdjęcia, a chwilowo mam problem z dostępem do usługi "wywołaj zdjęcia i zrób odbitki", z braku kasy. No i najpierw muszę je zrobić oczko

Reindeer ma kilka moich fotek na komórce, poproszę go, żeby dzisiaj zrzucił i wieczorem coś zamieszczę. A w przyszły weekend przebiegnę się po mieście z aparatem i pokażę Wam kilka moich miejsc oczko

Tirevel · Gość

Zgodnie z obietnicą, garść zdjęć z mojego prawie-rodzimego miasta.

To nie jest moje zdjęcie, zassałam je z netu. Zamek Cesarski, obecnie centrum kultury. Samo centrum Poznania oczko

Oj, wiele godzin spędziłam w tych chłodnych murach...

Plac Wolności widziany od strony Starego Rynku; na wprost Empik.

To samo miejsce widziane z drugiej strony. Na wprost po lewej (budynek z zielonym dachem) - Muzeum Narodowe, obok (niski biały z kolumnami) Biblioteka Raczyńskich.

Paderewskiego - malutka uliczka wiodąca do Rynku.

Odbijając z Paderewskiego w lewo trafiamy pod kościół franciszkanów - tu można obejrzeć makietę centrum Poznania. Z boku kościoła, po zachodniej stronie - pomnik 15. Pułku Ułanów Poznańskich.

Teraz stoimy bokiem do frontu kościoła (niewidoczny, po prawej stronie). Z lewej Góra Przemysława z ruinami zamku zbudowanego w XIII wieku.

Widzieliście wiodącą w dół uliczkę na poprzednim zdjęciu? Jeśli dojdziemy nią do końca, taki właśnie widok ujrzycie usmiech

Ratusz i Odwach, zwany też Wagą (w części z czerwonym dachem zawierane są śluby, choć USC znajduje się gdzie indziej; w części niższej, widocznej na pierwszym planie, mieści się muzeum Powstania Wielkopolskiego).

Domki budnicze, tuż obok ratusza.

W drodze z Rynku na Śródkę - stoimy na moście nad Wartą, przed nami katedra.

Moje ulubione miejsce spacerowe, chwilowo częściowo zatopione (ale pod moje drzewo i tak da się dojść). Stoimy bokiem do katedry (po prawej stronie i nieco za nami).

A teraz wchodzimy trochę wyżej, stajemy na chodniku pod katedrą i odwracamy się tyłem - widok na panoramę miasta usmiech

A to mały bonus - tak wyglądała Tire podczas ostatniej wizyty w Gliwicach ( V, Rein, dlaczego tak się uśmiechacie? oczko

)

vkimi · Wysłany: (Marzec 12, 2007, 12:43 pm); Temat postu:

no, trzeba było gonić żeby powklejać zdjęcia :[

Tirevel · Gość

Lepiej późno niż wcale oczko

A jeszcze Wrocław został szczesliwy

vkimi · Wysłany: (Marzec 12, 2007, 4:46 pm); Temat postu:

gdybym nic nie wspomniał to by nigdy zdjęcia nie doszły oczko

Tirevel · Gość

Nigdy nie mów nigdy jezor

Pragnę przypomnieć, iż mówiłam o planowanej wycieczce z aparatem... oczko

vkimi · Wysłany: (Marzec 12, 2007, 4:56 pm); Temat postu:

tak, ale dopiero po mojej delikatnej 'sugestii' oczko

Tirevel · Gość

Oj, cicho

Wcześniej też!
Hmm, nie skomentowałęś fotki z Gliwic oczko

Czyżby wyrzuty sumienia? szczesliwy

Reindeer · Wysłany: (Marzec 12, 2007, 5:06 pm); Temat postu:

Tirevel · Gość

Tia, a potem szłam sobie z Wami taka biedna, mokra i zziębnięta i mazałam rękawami po szybach na dworcu... a V mi groził, że jak jeszcze raz w taką pogodę wezmę glany, to wrzuci mnie w kałużę, albo coś pokrewnego.

vkimi · Wysłany: (Marzec 12, 2007, 7:28 pm); Temat postu:

dzięki R.

T. sama się prosiła...

Reindeer · Wysłany: (Marzec 12, 2007, 8:56 pm); Temat postu:

Tirevel · Gość

Skoro mowa o tym, czego nie chcemy pamiętać to uprzejmie przypominam, że z nas dwojga to nie ja potem chodziłam przeziębiona przez kolejny tydzień jezor

Reindeer · Wysłany: (Marzec 12, 2007, 11:53 pm); Temat postu:

Nie dość, że wredne to jeszcze nie na temat.

Tirevel · Gość

Ha, teraz to nie na temat? Argumentów Ci zabrakło, ot co! jezor

vkimi · Wysłany: (Marzec 13, 2007, 1:31 pm); Temat postu:

Ekhm, czy Ty T. naśmiewasz się z mojego kolegi R.?

Tirevel · Gość

Jaaaaaaa? Nieee, skądże, gdzieżbym śmiała! Ja miałabym się naśmiewać? Ja? Toż ja niewinna jestem! Najłagodniejsze, najspokojniejsze i najbardziej spolegliwe stworzenie na tej Bożej ziemi! Jak możesz mnie podejrzewać o tak niecne praktyki? Ja tylko stwierdzam fakt jezor

vkimi · Wysłany: (Marzec 13, 2007, 1:48 pm); Temat postu:

narcyz.