 Wysłany: (Lipiec 16, 2008, 5:56 pm); Temat postu: |
|
| A znacie wiersz "Cebula" ?
"Co innego cebula. Ona nie ma wnętrzności. Jest sobą na wskroś cebula do stopnia cebuliczności. Cebulasta na zewnątrz, cebulowa do rdzenia, mogłaby wejrzeć w siebie cebula bez przerażenia. W nas obczyzna i dzikość ledwie skórą przykryta, inferno w nas interny, anatomia gwałtowna, a w cebuli cebula, nie pokretne jelita. Ona wielekroć naga, do głębi itympodobna. Byt niesprzeczny cebula, udany cebula twór. W jedej po prostu druga, w większej mniejsza zawarta, a w następnej kolejna, czyli trzecia i czwarta. Dośrodkowa fuga. Echo złożone w chór. Cebula, to ja rozumiem: najnadobniejszy brzuch świata. Sam się aureolami na własną chwałę oplata. W nas - tłuszcze, nerwy, żyły, śluzy i sekretności. I jest nam odmówiony idiotyzm doskonałości." i polecam : "w zatrzęsieniu" ;-) |
|
| Wysłany: (Lipiec 14, 2008, 2:38 pm); Temat postu: |
|
| "Nie ma rozpusty gorszej niż myślenie
pleni się ta swawola jak wiatropylny chwast na grządce wytyczonej pod stokrotki." A ja nie lubię poezji Szymborskiej. Wolę odarte ze skóry wizje Herberta. |
|
| Wysłany: (Lipiec 13, 2008, 9:37 pm); Temat postu: |
|
| Dzięki :) | |
| Wysłany: (Lipiec 13, 2008, 9:30 pm); Temat postu: |
|
| No to linkiem zarzucę :
http://wiersze.annet.pl/w,,9245 |
|
| Wysłany: (Lipiec 13, 2008, 9:20 pm); Temat postu: |
|
| "ZA OBIETNICE męża mego,
który was zwodził kolorami ludnego świata, gwarem jego, piosenką z okna, psem zza ściany: że nigdy nie będziecie sami w mroku i w ciszy i bez tchu - odpowiadać nie mogę. Noc, wdowa po Dniu." Ogłoszenia drobne. P.s. Amy, można prosić o większe literki? Z racji wieku, oczy już nie te ;) |
|
| Wysłany: (Lipiec 13, 2008, 9:05 pm); Temat postu: |
|
| bajerka książka a 'kot w pustym mieszkaniu' i 'nic darowane' to jedne z ulubieńszych | |
| Wysłany: (Lipiec 13, 2008, 8:27 pm); Temat postu: Wisława Szymborska - "Chwila" |
|
Ton CHWILI nadają wiersze pesymistyczne, katastroficzne: FOTOGRAFIA Z 11 WRZEŚNIA, PRZYCZYNEK DO STATYSTYKI, JACYŚ LUDZIE, BAGAŻ POWROTNY. To one najlepiej opisują, czym był w dziejach cywilizacji wiek XX, przywołują dylemat przemijania, śmierci. Śmierć dla Szymborskiej jest wszechobecna, przerażająca i całkiem swojska - jak podróż powrotna, jak sen, jak cień. Poetka spogląda na świat z "tamtej strony", ciągle wokół niego krąży; szuka innych form życia, i próbuje zrozumieć, jak te inne formy życia odbierają człowieka. Wypożyczone jakiś czas temu z bibloteki. A ani mi się śni żeby oddać a no przydałoby się... kara będzie! Lubię także inne jej wiersze .. Przykładowo: "Kot w pustym mieszkaniu " Umrzeć - tego nie robi się kotu. Bo co ma począć kot w pustym mieszkaniu. Wdrapywać się na ściany. Ocierać się między meblami. Nic niby tu nie zmienione, a jednak pozamieniane. Niby nie przesunięte, a jednak porozsuwane. I wieczorami lampa już nie świeci. Słychać kroki na schodach, ale to nie te. Ręka, co kładzie rybę na talerzyk, także nie ta, co kładła. Coś się tu nie zaczyna w swojej zwykłej porze. Coś się tu nie odbywa jak powinno. Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i uporczywie go nie ma. Do wszystkich szaf się zajrzało. Przez półki przebiegło. Wcisnęło się pod dywan i sprawdziło. Nawet złamało zakaz i rozrzuciło papiery. Co więcej jest do zrobienia. Spać i czekać. Niech no on tylko wróci, niech no się pokaże. Już on się dowie, że tak z kotem nie można. Będzie się szło w jego stronę jakby się wcale nie chciało, pomalutku, na bardzo obrażonych łapach. I żadnych skoków pisków na początek. Polecam. |
|